Geplaatst op Geef een reactie

Column fietskoerier Wendy: misplaatste vrolijkheid

Fietskoerier Wendy lift

Wendy van Roosmalen (27) werkt nu vier jaar bij De Fietskoerier Utrecht. Ze is planner, zet routes uit en zit zelf ook op de fiets. Ze komt bij arm en rijk, en fietst door weer en wind. Ze schrijft voor ons een column over haar ervaringen. Aflevering 1.

Meestal ben ik vrolijk. Vooral als ik aan het werk ben zit ik vol energie en heb ik altijd een glimlach op mijn gezicht als mensen hun deur opendoen, maar soms is die glimlach ongepast. Zoals vandaag tijdens de apothekersdienst, waarbij we medicijnen rondbrengen.

Een wat verwarde man doet de deur open.

Ik, op mijn blijst: ‘Goedenavond! Pakketje van de apotheek!’

De man opent de tas die ik hem geef. Met waterige ogen kijkt hij me aan: ‘Ik heb de apotheek gebeld om dit te annuleren. Dit was voor mijn vrouw. Ze is gisteren overleden.’

Zijn verdriet raakt me. Ik voel me schuldig voor een fout die ik niet heb gemaakt. We staan er allebei verloren bij. Nadat ik hem heb gecondoleerd en duizend excuses heb gemaakt, krijg ik de tas terug. Gelukkig ligt het appartement op de elfde verdieping en heb ik tijd om een beetje te huilen in de lift. Net tijd genoeg tijd om bij te komen. Want eenmaal beneden ben ik op weg naar de volgende patiënt. Die vaker wel dan niet op me zit te wachten. En naar wie ik zeker wil glimlachen.

Deel deze pagina

Een lijst met artikelen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *