Wat hebben een oud liedje en een moderne kinderfiets met elkaar te maken? De fietsbel! Een onmisbaar functioneel accessoire voor iedere fiets.
Max van Praag zong het in 1949: als ik tweemaal met mijn fietsbel bel… De oudere generatie kan zich dit liedje vast wel herinneren of zingt het gemakkelijk mee. In ieder geval de eerste twee regels. ‘Als ik tweemaal met mijn fietsbel bel, nou dan weet je het wel…’ En als we zijn zoon en dochter noemen: televisiepresenator Chiel van Praag en presentatrice van het NOS Journaal Marga van Praag, dan weten veel mensen ook wel over wie hier gesproken wordt.
Het gaat hier echter niet om zanger Max van Praag en zijn familie, maar om de songtekst. Om het woord fietsbel om precies te zijn. Over de definitie van een fietsbel valt niet veel meer te zeggen dan dat het een accessoire op het stuur van een fiets is die je meestal met de duim bedient. Ook al leidde het tot een succesvol en vrolijk liedje.
Fietsbel verplicht
Pas toen het verkeer op de weg drukker werd, werd de fietsbel in Nederland verplicht. Dat was echter al in 1906 het geval. Dat was natuurlijk niet zonder reden. Een fietser wordt snel over het hoofd gezien omdat het fietsen zelf geen geluid maakt. Vandaar dat de fietsbel een noodzakelijk ding werd, dat op een fietsstuur moest worden gemonteerd. In den beginne was dat eigenlijk geen bel, maar een toeter. De fietsbel zoals wij die nu kennen, was er toen nog niet. Die toeter werd vooral links gemonteerd zodat je rechts je hand aan het stuur kon houden, bij veel mensen de dominante ofwel meest sterke hand. Om te toeteren moest immers de hand van het stuur.
Bij een fietsbel hoeft dat niet! Dan kun je in principe beide handen aan het stuur houden. Een ontwikkeling dus die zorgde voor meer fietsveiligheid. Ook al is een fietsbel alleen op de openbare weg verplicht en hoeven racefietsers en mountainbikers die voor andere paden kiezen veelal niet een bel op de fiets, steeds vaker gaan er geluiden op dat dat toch eigenlijk wel zou moeten. Op al die fietspaden door de duinen en de bossen is het steeds drukker. Er zijn veel wandelaars, fietsers en hardlopers. Een bel op de fiets, ook al is dat een mountainbike, is dan geen overbodige luxe.
Gebruik de fietsbel
Ook op kinderfietsen mag een fietsbel niet ontbreken. Kinderen moeten leren om die bel te gebruiken als ze gezien en gehoord willen worden. Vooral als ze op een zekere leeftijd met hun kinderfiets de openbare weg opgaan. Als ze bijvoorbeeld naar school fietsen of naar de sportvereniging.
Zo’n bel hoeft in geen geval louter functioneel en daardoor een saai accessoire te zijn. Met een passende fietsbel kun je een meisjesfiets of jongensfiets helemaal pimpen. Denk aan fietsbellen met afbeeldingen van dieren of bloemetjes. In een lekker fel kleurtje of juist in een fraaie kleur passend bij de kleur van de fiets. Er zijn grote en kleine bellen en ook de klank van iedere fietsbel is anders.
Hoorde je vroeger slechts het radertje enigszins heen en weer gaan en gaf dat wat geluid, tegenwoordig hoor je een ware tingel of tangel. Een ding dong of klingel. Kortom; je kunt jezelf goed hoorbaar maken in het verkeer en dat kan niet vroeg genoeg beginnen.
Een fietsbel is alleen op de openbare weg wettelijk verplicht en daarom ontbreekt hij vaak op racefietsen en mountainbikes.
