Je fiets pimpen. Dat is meer dan stickers plakken op een spatbord. Dat is soms bijna kunst! Het was in de tijd van de omafiets in de jaren zeventig van de vorige eeuw, een rage. Met bolletjes wol kwam je een heel eind en wie daar niet van hield greep naar wasknijpers. We leggen het uit.
Studenten doen het met een reden. Zij pimpen hun fiets om deze redelijk snel terug te kunnen vinden tussen de honderden fietsen die soms bij een station, campus of universiteitsgebouw staan. Bovendien wordt een opvallende fiets minder vaak gejat. Zo is het ook nog eens. Ze verven de fiets daarom bijvoorbeeld roze en zetten er blauwe stippen op. Niet altijd even fraai, maar wel opvallend en daarmee is de missie geslaagd. Maar ook op jongere leeftijd is er vaak de behoefte om een fiets te pimpen. Gewoon omdat het leuk is.
Borduurwerk tussen de spaken van de omafiets
In de jaren zeventig van de vorige eeuw werd een fiets al gepimpt door de spaken in te zetten als basis voor het creëren van een heus borduurwerk in het achterwiel. Zag er kleurrijk uit en je maakte er absoluut de blits mee. Gewoon draden in verschillende kleuren door de spaken spannen. Om en om. Toegegeven; het was een beetje ‘het ding’ voor geitenwollensokken-types, maar daarom niet minder fraai.
Je was overigens een bink als je knijpers aan de spaken van je kinderfiets vastzette. Het maakte me daar een herrie! Het is een andere manier van pimpen en opvallen, maar het werkte en als je daarmee naar de basisschool trapte was je wel iemand hoor.
Hetzelfde kon je bereiken door je kinderfiets te voorzien van speelkaarten. Die zette je met klemmetjes vast aan de spaken en dat gaf een subtieler geluid. Als je van je wilde laten horen, maar het niet te gek wilde maken deed je dat.
Een bonte boel met bloemen op de kinderfiets
Misschien komt het nog eens terug, net zoals de bloemen op fietsen ineens weer in beeld kwamen. De bloemenpracht uit de jaren zestig kreeg een boost toen jaren terug de fietsmand weer in zwang kwam. Daar kon prima een bloemenslinger bij. Die werd vastgezet aan de rand van de mand en dat gaf een vrolijke aanblik. Sommige fietsers sloegen daarin door en pimpten hun complete fiets met bloemen. Meisjesfietsen werden op die manier direct herkenbaar. Het werd een bonte boel. Nog altijd zijn meiden gevoelig voor accessoires
